Ο Jun’ya Ishigami, ανέκαθεν, ονειρευόταν κατασκευές τόσο ελαφριές όσο ένα σύννεφο, τόσο απέραντες όσο ο ουρανός, και τόσο τυχαίες όπως τα δέντρα σε ένα δάσος ή τα αστέρια στον ουρανό. Τα ποιητικά του οράματα, πολύ ριζοσπαστικά για να υλοποιηθούν, περιορίστηκαν στο πεδίο των εγκαταστάσεων. Στο μουσείο σύγχρονης τέχνης του Τόκιο κατασκεύασε ένα πενταόροφο μεταλλικό μπαλόνι, το οποίο πέταξε έως την οροφή, και στο Barbican του Λονδίνου εγκατέστησε ένα λευκό πλέγμα τόσο λεπτό που γινόταν αντιληπτό μόνο όταν οι μαυροντυμένοι επιτηρητές στέκονταν από πίσω του. Μια παρόμοια εύθραυστη κατασκευή στην Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, το 2010, κατέρρευσε λίγο πριν τα εγκαίνια, κάνοντας τους επισκέπτες να αναρωτηθούν αν ήταν όντως κάποτε εκεί. Η εγκατάσταση, η οποία βραβεύτηκε με τον Χρυσό Λέοντα, είχε τἰτλο “Αρχιτεκτονική ως αέρας”.
Σήμερα, ο Jun’ya Ishigami υλοποιεί μερικά από τα σημαντικότερα κτίρια, παγκοσμίως. Μετά την έκθεση του ”Freeing Architecture”, στο Ίδρυμα Σύγχρονης Τέχνης Cartier στο Παρίσι, του ανατέθηκε το περίπτερο Serpentine, της ομώνυμης γκαλερί, στο Hyde Park του Λονδίνου. Ακολούθησε, μεταξύ άλλων, το Πολυτεχνικό Μουσείο της Μόσχας, το πολιτιστικό κέντρο της Shandong και ένα μνημειακό τόξο στο Σίδνεϊ.
Στο θέατρο Παλλάς, ο Ishigami θα παρουσιάσει το έργο του “Κήπος Νερού”, που βρίσκεται στο Tochigi της Ιαπωνίας (2019) και το οποίο απέσπασε το πρώτο βραβείο Henrik Frode Obel.
Η διάλεξη του Jun’ya Ishigami, με τη χρυσή χορηγία της Alumil, θα σημάνει την ίδρυση του φορέα σύγχρονης αρχιτεκτονικής DOMA. Αφομοιώνοντας και εμπλουτίζοντας τη δράση των ῾Δομών῾, ο DOMa στοχεύει στην καταγραφή, ενθάρρυνση, προβολή και, τελικά, δημιουργία νέας αρχιτεκτονικής, από την Ελλάδα στον κόσμο.
Στην τιμή του εισιτηρίου περιλαμβάνεται το πρώτο τεύχος της ομώνυμης έκδοσης DOMa καθώς και το πρώτο τεύχος των νέων Δομών.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Jun’ya Ishigami (γεν. 1974) απέκτησε το μεταπτυχιακό του δίπλωμα στην αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και Μουσικής του Τόκιο, το 2000. Από το 2000 έως το 2004 εργάστηκε στο βραβευμένο με Pritzker γραφείο SANAA, υπό την καθοδήγηση της Kazuyo Sejima. Ανέλαβε εξ ολοκλήρου τον σχεδιασμό του ιαπωνικού περιπτέρου στην 11η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (2008) και ήταν ο νεότερος αποδέκτης του Βραβείου του Αρχιτεκτονικού Ινστιτούτου Ιαπωνίας το 2009. Κέρδισε τον Χρυσό Λέοντα για το καλύτερο έργο στη 12η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας (2010) και το 2014 ορίστηκε κριτής στα Βραβεία Kenzō Tange του Πανεπιστημίου Harvard.
