Σε οικόπεδο εντός οικισμού, στα περίχωρα της πόλης της Κω, δημιουργήθηκαν η κυρίως κατοικία μιας οικογένειας και ο ξενώνας.  Η έλλειψη θέας, η επαφή με πολυσύχναστο δρόμο  καθώς και η γειτνίαση με μοναστήρι, οδήγησαν σε εσωστρεφή ανάπτυξη των κτιρίων και στη δημιουργία ενός εσωτερικού «περίβολου» με την πισίνα, όπου αναπτύσσεται όλη η ιδιωτική ζωή, προστατευμένη από τα κτίρια και από το πράσινο.

Οι εξωτερικές όψεις των κτιρίων, έχουν περιορισμένα ανοίγματα, ενώ οι εσωτερικές διαθέτουν μεγάλα συνεχή υαλοστάσια που ενοποιούν εσωτερικό με εξωτερικό χώρο. Ο λιτός μοντέρνος σκελετός συνδιαλέγεται με τοιχοποιίες και πεζούλια από τοπική πέτρα, ως αναφορά στα παραδοσιακά σπίτια της περιοχής. Η ζώνη διημέρευσης στην κυρίως κατοικία και η ζώνη ύπνου, αναπτύσσονται κάθετα μεταξύ τους. Αποτελούν διακριτούς όγκους λειτουργικά, χωρικά και μορφολογικά. Συνδέονται μέσω χαμηλότερου όγκου, ενός διαμπερούς διαδρόμου, που αποτελεί την άρθρωσή τους. Οι κοινόχρηστοι χώροι  έχουν οπτική και λειτουργική συνέχεια με τον κήπο και την πισίνα, ενώ πλούσιοι στεγασμένοι χώροι προσφέρουν προστασία ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες. Ο ξενώνας αναπτύσσεται κάθετα στην κυρίως κατοικία. Οι τρεις όγκοι, ζώνη διημέρευσης, ζώνη ύπνου και ξενώνας, ορίζουν τον υπαίθριο χώρο που αναπτύσσεται η πισίνα και ενοποιούνται από αυτόν. Η φύτευση που επιλέχθηκε είναι μεσογειακή. Ενισχύθηκε η υπάρχουσα δενδροστοιχία από ελληνικά κυπαρίσσια στην πλευρά του μοναστηριού, ενώ διατηρήθηκε και ενισχύθηκε το περιβόλι από εσπεριδοειδή. Στα όριο του δρόμου επιλέχθηκαν πικροδάφνες για εξασφάλιση της ιδιωτικότητας. Ανάμεσα σε αρωματικά φυτά, φυτεύτηκαν ελιές και κυπαρίσσια, μουριές στο γρασίδι για σκιά και μια χαρουπιά που θα διαπεράσει το κτίριο από το άνοιγμα της βεράντας. Η είσοδος της κατοικίας περιστοιχίζεται από ανθοφόρα και εξωτικά φυτά, όπως η πλουμέρια με το μεθυστικό άρωμα, που αποτελεί ανάμνηση και σύνδεση με τα παιδικά χρόνια του ιδιοκτήτη.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Mastrominas Architecture