Βασικό πρόταγμα του σχεδιασμού ήταν η διάρθρωση του κτίσματος σε διακριτές ζώνες/λειτουργίες – οι πιο επίσημες και δημόσιες χωροθετήθηκαν στον διπλό ισόγειο όροφο, ενώ ο υπερκείμενος όγκος παρέλαβε τα επίπεδα των γραφειακών χώρων. Παράλληλα προβλέφθηκε η εσωτερική και εξωτερική οργάνωση να είναι ευέλικτη ώστε να υποστηρίζει και άλλου τύπου δραστηριότητες: πολιτιστικές, ψυχαγωγίας, ελεύθερου χρόνου κλπ. Σε διάταξη “Η”, η κτιριακή μορφή φαίνεται σαν να “επιπλέει” πάνω στο αστικό τοπίο, ενόσω συμπίπτει στα άκρα της με τα όρια του οικοδομικού τετραγώνου. Αφ’ ετέρου αφήνει να διαμορφωθεί ένας μεγάλος χώρος πλατείας από την πλευρά της εισόδου όπου εκτυλίσσονται οι εξωτερικές δράσεις. Σε αντιδιαστολή με ένα “σιωπηλό” μορφολογικό λεξιλόγιο, τα μεταλλικά σκιάδια της νότιας όψης – ολισθημένα, εν κινήσει – διασπούν την αυστηρότητα του κανονικού καμβά της εξάπτοντας την φαντασία. Η σχέση πειθαρχίας και ελευθερίας αποδίδεται εδώ ως ποιητικό αίτημα. Τρία υλικά – εμφανές τούβλο, μέταλλο, γυαλί – μοιράζονται στην επιδερμίδα των όγκων φανερώνοντας τη μετάβαση από το φυσικό στο χτισμένο στοιχείο, από το συμπαγές και βαρύ στο διαφανές και ελαφρύ. Στον αντίποδα του γειτονικού απροσπέλαστου, ιδρυματικού Σωφρονιστικού Καταστήματος Κορυδαλλού, απώτερος στόχος της συνθετικής αναζήτησης ήταν να αποκτήσει το Δημαρχείο εκείνο το ειδικό βάρος και μαζί την εξωστρέφεια και πολυμέρεια που απαιτεί ο ρόλος του.

Αρχιτεκτονική μελέτη: Potiropoulos D+L Architects

*Η περιγραφή που αναπτύχθηκε προέρχεται από πηγή του Αρχιτεκτονικού Γραφείου αξιοποιώντας κάθε πληροφορία που παραχωρήθηκε για το έργο.